NOSFERATU -  SYMFONIA GROZY

Na ostatnim DKF-ie oglądaliśmy jeden z pierwszych w historii kina filmów grozy nakręcony już prawie sto lat temu, bo w 1921 roku. Reżyserem tego obrazu zatytułowanego „Nosferatu. Symfonia grozy” był Friedrich Wilhelm Murnau, jeden z najwybitniejszych twórców kina niemego.

Film został zrealizowany na podstawie popularnej książki Brama Stockera pod tytułem „Dracula”. Ze względu na prawa autorskie, tytułową postać i cały film nazwano jednak Nosferatu, a nie Dracula.

Historia zaczyna się, gdy pewien pracownik biura nieruchomości o nazwisku Hutter dostaje od swojego szefa zlecenie na sprzedaż domu. Aby zrealizować transakcję musi pojechać w Karpaty. Zatrzymuje się u hrabiego Orloka, który przy kolacji dziwnie reaguje, gdy jego gość rani się w rękę. Gdy Hutter wytarł krew ze zranionego palca, hrabia złapał go i powiedział, żeby nie marnował drogocennej krwi. Te słowa wzbudziły podejrzenia pośrednika nieruchomości. Hutter znajduje książeczkę o wampirach i innych upiorach i czyta w niej, że takie zachowanie jak hrabiego może oznaczać, że ktoś jest wampirem. Na początku lekceważy to i kiedy odkrywa ukąszenia na swej szyi pisze do żony, że strasznie gryzą go komary. Później jednak przekonuje się, że hrabia Orlok naprawdę jest wampirem.

Gdy robotnik pakuje na wóz trumny, Hutter zauważa, że Orlok wchodzi do jednej z nich. Próbuje dogonić i zatrzymać wóz, ale traci przytomność i ląduje w szpitalu. Po przebudzeniu domyśla się, że wampir podąża do miasta. Próbuje go powstrzymać, ale jednak mu się to nie udaje. Hrabia Orlok przybywa na statku do rodzinnego miasta Huttera  położonego gdzieś nad Bałtykiem. Cała załoga umiera w drodze, zostaje tylko hrabia Orlok i szczury, które roznoszą zarazę. Wampir, który widział portret pięknej żony Huttera, pragnie wyssać jej krew. Odnajduje ją, ale ona już wcześniej przeczytała „Księgę wampirów” i dowiedziała się z niej, że żeby zabić wampira, należy go zwabić i przetrzymać do świtu. Żeby ratować miasto przed złem i zarazą, postanawia poświęcić się i wykonać zapisane w księdze kroki. Gdy nadchodzi świt, wampir obraca się w pył i znika w powietrzu. Hutterowi udaje się jeszcze zobaczyć umierającą żonę.

W filmie panuje niespokojny nastrój wywołany grą świateł i cieni, tajemniczą mgłą, a także pojawianiem się typowych elementów horroru, takich jak: stare zamczysko, cmentarz, groby, trumny, kościotrupy, szczury.  Niesamowita jest postać hrabiego Orloka zagrana przez Maksa Schrecka. Schreck po niemiecku oznacza strach, co budowało wokół aktora nastrój grozy. To także otacza film mroczną legendą.

Na początku film może się wydawać nudny dla młodego widza  przyzwyczajonego do współczesnego sposobu pokazywania wydarzeń, lecz później wciąga i zadziwia niezwykłymi obrazami.

Adam Friedrich, klasa 1a

Szczegóły

Żurawski Janusz

Utworzono: 12 grudzień 2012

Już dwa tygodnie przed „wielkim dniem” losowaliśmy przyszłych obdarowanych. Potem każdy w wielkiej tajemnicy przygotował mikołajkową paczkę, która ozdobiła klasową choinkę, by w końcu trafić w ręce wybrańca.

Szczegóły

Żurawski Janusz

Utworzono: 06 grudzień 2012

29.11.2012 r. odbyły się kolejne zajęcia edukacji kulturowej. Tym razem poprowadzili je studenci Koła Naukowego Akademii Marynarki Wojennej pracujący pod opieką dr Małgorzaty Chojnowskiej. Mówiliśmy o różnych stereotypach, jakim ulegamy, nie zawsze je weryfikując. Okazało się, że jesteśmy bardziej tradycyjni, „zaszufladkowani mentalnie” niż nam się to wydawało. Ćwiczenia, które wykonaliśmy i rozmowa z młodymi prowadzącymi pozwoliła nam uświadomić sobie, że życie, ludzie, sytuacje nie są jednoznaczne, trzeba zawsze najpierw pomyśleć, a potem wydawać opinię.

Szczegóły

Żurawski Janusz

Utworzono: 29 listopad 2012

Dzisiaj rozpoczęliśmy zajęcia Przedszkola Filmowego, które prowadzić będą nasi goście z Gdyńskiej Szkoły Filmowej - panowie Sławomir Pultyn i Jerzy Rados. Zaczęliśmy od przedstawienia się naszym gościom i próbie określenia się, co chcielibyśmy robić na planie filmowym. Okazało się, że największym zainteresowaniem cieszy się zawód aktora, zdecydowanie mniej jest wśród nas charakteryzatorów, reżyserów, scenarzystów, scenografów, operatorów i producentów. Dowiedzieliśmy się jaką rolę pełni opowiadanie w filmie (scenariusz) oraz jak historię opowiedzieć obrazami. Naszym pierwszym zadaniem było przełożenie zdania "Piotrek naprawdę kocha Anię" na taki ciąg obrazów i gestów (bez słów), by było to zrozumiałe i jednoznacznie odebrane przez widza.

Nasza wyobraźnia i zdolność kreacji zostały wystawione na poważną próbę. Bardzo staraliśmy się nie iść szlakiem wytyczonym przez scenarzystów polskich seriali oraz twórców "Rambo" i "Gwiezdnych Wojen". Wykładowcy skutecznie sprowadzali nas "na ziemię", polecając na następne zajęcia napisanie krótkiego opowiadania, osadzonego w najbliższych, znanych nam realiach, które mogłoby być podstawą do napisania scenariusza filmu. Wyobraźnia zaczęła działać, co widać na zamieszczonych zdjęciach.

Szczegóły

Żurawski Janusz

Utworzono: 09 listopad 2012