Klasa A 2012-2015

Międzynarodowy Dzień Teatru ustanowiono w czerwcu 1961 roku podczas 9. światowego kongresu Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (International Theatre Institute - ITI) w Helsinkach (działającego pod auspicjami UNESCO). Jego ustanowienie zaproponował Arvi Kivimaa, prezydent Fińskiego Instytutu ITI. Dzień obchodów ustalono na 27 marca, w rocznicę otwarcia Teatru Narodów (Theatre of Nations) – 27.03.1957) w Paryżu. Od tego czasu Dzień Teatru jest obchodzony rokrocznie przez ponad sto narodowych ośrodków ITI na całym świecie.

Obchody Światowych Dni Teatru mają na celu realizacje statutowych zobowiązań ITI. W statucie czytamy m.in.: ITI powstało w celu promocji i międzynarodowej wymiany informacji na temat teatru, pobudzenia kreacji i zwiększenia współpracy ludzi teatru; uświadomienia opinii publicznej wagi sztuki i artystycznej kreacji w życiu codziennym, w celu wzmocnienia przyjaźni i więzi międzyludzkich.

27 marca, co roku, rozsyłana jest wiadomość, tłumaczona na ponad 20 języków, od wybitnego człowieka teatru zawierająca jego przemyślenia na temat teatru i światowej harmonii. Pierwszą taką wiadomość wysłał w 1962 roku Jean Cocteau. Tego dnia odbywają się specjalne spotkania, sympozja, przedstawienia teatralne itp. poświęcone znaczeniu i problemom teatru.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, klasy 1a i 2a spotkały się z p. Janem Sieradzińskim, dziś już emerytowanym aktorem, w latach 1962-2003 związanym z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku, gościnnie występującym również w Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni (1981).

W pierwszej części spotkania aktor przytoczył obszerne fragmenty „Dramaturgii… czyli nauki gry scenicznej dla Szkoły Teatralnej” napisanej przez Wojciecha Bogusławskiego – Dyrektora Teatru Warszawskiego w Warszawie 1812, obficie ilustrując tekst mimiką i wyrazistym gestem.

Drugą część spotkania wypełniła rozmowa gimnazjalistów z aktorem, dotycząca różnych ciekawych (często niezauważalnych dla widza) sytuacji, pojawiających się podczas spektaklu teatralnego, z których należy „wyjść z twarzą”. Pan Jan Sieradziński wyczerpująco opowiadał o nauce tekstu na pamięć, roli suflera w teatrze a także o zabawnych sytuacjach i żartach zdarzających się podczas grania spektaklu.

Szczegóły: Żurawski Janusz; Utworzono: 03 kwiecień 2013

W Międzynarodowym Dniu Teatru, 27 marca 2013 r., po premierze nauczycielskiej spektaklu „Chory z urojenia”, w foyer Teatru Miejskiego w Gdyni nastąpiło uroczyste podpisanie umowy, na mocy której Teatr Miejski w Gdyni obejmie patronat nad klasą 1a, której wychowawczynią jest p. mgr Iwona Chojnacka.

Szczegóły: Żurawski Janusz; Utworzono: 02 kwiecień 2013

Poniedziałek zapowiadał się jako normalny dzień szkolny. Wszyscy byli niewyspani i zasmuceni tym, że tydzień zaczyna się na nowo. Po pierwszej lekcji klasa podzieliła się na grupy i poszliśmy na języki obce. Po piętnastu minutach drugiej lekcji Pani kazała nam się spakować i czekać przy drzwiach wejściowych. Byliśmy zaskoczeni, bo nikt wcześniej nie powiadomił nas o wyjściu do Teatru Miejskiego. Chodziliśmy tam przeważnie na "warsztaty teatralne" a teraz wyjątkowo mieliśmy okazję zapoznać się z życiem teatru od środka. Zrozumieliśmy, że teatr to nie tylko widownia i aktorzy, ale także ludzie, którzy pracują w garderobie, oświetleniowcy, krawcowe, dzięki którym aktor tak pięknie wygląda na scenie. Dowiedzieliśmy się, że każdy, kto pracuje w teatrze, jest niezwykle ważny i oddany swojej pracy. Pani oprowadzająca nas po teatrze zdradziła nam, jak zauważyć, kiedy aktor zapomni tekstu i w jaki sposób podpowiada mu wtedy sufler. Bardzo nam się podobało i już nie możemy się doczekać drugiej części „spotkania” z teatrem, która mam nadzieję niedługo się odbędzie.

Oliwia Szewczuk, kl. 1a

Szczegóły: Żurawski Janusz; Utworzono: 21 marzec 2013

Wizyta w synagodze we Wrzeszczu

7.02. był czwartek – tłusty czwartek. My jednak – klasa 1a – zamiast tłustych pączków otrzymaliśmy ogromną dawkę kultury. Najpierw w kinie „Żak”, w cyklu „Młodzi w obiektywie”, obejrzeliśmy film polski pt. „Wszystko będzie dobrze”. Po seansie odbyła się długa i interesująca dyskusja. Przecież poruszone w obrazie problemy nie były nam obce. Potem przemieściliśmy się (na piechotę) do synagogi we Wrzeszczu. Tam – w ramach edukacji kulturowej – mieliśmy pierwsze spotkanie z judaizmem.

Po tym szczególnym miejscu naszym przewodnikiem był pełen werwy, bardzo otwarty na nasze pytania pan Michał Rucki, który opowiedział nam nie tylko o historii Żydów, ich religii, zasadach życia, ale także pokazał przedmioty, które znaliśmy tylko z nazwy. Teraz już wiemy, czym jest Tora, co to jest menora, tałes i dlaczego jego rogi zakończone są sznureczkami z węzełkami. Czy ktoś z Was wie, dlaczego jest ich 613? Mieliśmy w synagodze możliwość nie tylko dowiedzieć się czegoś o naszych „sąsiadach”, ich życiu w Trójmieście, ale także poczuć atmosferę dawnego Gdańska, oglądając wystawę poświęconą historii Żydów w naszym regionie.

Judaizm to inna religia. Okazuje się jednak, że wiele nas łączy. Nie tylko jako chrześcijan, ale i jako ludzi...

Szczegóły: Żurawski Janusz; Utworzono: 11 luty 2013

Snucie historii od wpisane jest życie człowieka. Jesteśmy ich twórcami i odbiorcami. Opowiadamy historie w domu, w pracy, w czasie rodzinnych spotkań. Chętnie słuchamy ciekawych czy nieprawdopodobnych opowieści, mocno przeżywamy dobre filmy. Często spisujemy swoje przeżycia prowadząc blogi czy kroniki rodzinne. Wiele aspektów naszego życia uzależnione jest od historii – od wyboru lektury po wybór pracy. Okazuje się bowiem, że mają one ogromny wpływ na ludzkie emocje, percepcję pewnych zjawisk oraz wybory. Siłę opowieści wykorzystuje metodyka ilustrowania idei zwana storytellingiem.

Czym właściwie jest storytelling?

Jest to sztuka używania słów i metafor w celu zobrazowania innym ludziom pewnej idei czy zamysłu, w sposób pobudzający ich wyobraźnię i poruszający emocje. Snucie historii jest umiejętnością komunikowania w sposób angażujący emocjonalnie, wciągający słuchacza w dialog, trwale zapadający w pamięć.

Historie pomagają ludziom zrozumieć ich działania i motywacje. Są świetnym narzędziem nauki, zapamiętywania, wiązania faktów oraz ogarniania całości kontekstu. Oprócz tego mogą inspirować, motywować, działać perswazyjnie lub kojąco. A dzięki ładunkowi emocjonalnemu w nich zawartemu zostają w pamięci na dłużej niż liczby czy definicje.

Wtorek (5.02.2013) miło i pracowicie spędziliśmy na warsztatach w Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. Tematem przewodnim ćwiczeń był storytelling – umiejętność opowiadania historii – nie tylko za pomocą słów, ale także dźwięków, gestów i ruchów własnego ciała. Zajęcia z nami poprowadziła pani Anna Zalewska-Uberman. Odbyły się one na dużej scenie, pokrytej bielą scenografii do spektaklu, który mieliśmy zobaczyć po warsztatach. Tematem przewodnim była baśń Jana Christiana Andersena pt. Królowa śniegu.

Na początku warsztatów chodziliśmy po scenie w różnych kierunkach, próbując wczuć się w temat i nastrój przedstawienia. Na niby bawiliśmy się śnieżkami, jeździliśmy na łyżwach, zastygaliśmy na mrozie, przedzieraliśmy się przez zaspy. Następnie podzieliliśmy się na czteroosobowe grupy. Każda z nich miała za zadanie opowiedzieć fragment historii za pomocą tylko i wyłącznie dźwięków. Pani Ania zgasiła światło, dzięki czemu łatwiej było nam się zaprezentować. Tuż przed zakończeniem zajęć każdy z nas powiedział jedno zdanie, które miało nawiązywać do kolejnych wydarzeń w tekście tak, by powstała jakaś historia.