Koło filmowe

31.03.2014

31 marca budynkiem naszego gimnazjum zawładnęli studenci Gdyńskiej Szkoły Filmowej. Ekipa filmowa pod kierunkiem reżyser Małgorzaty Różalskiej kręciła mrożący krew w żyłach thriller pt. Jutro nie ma zajęć. Etiuda stanowi jedno z ćwiczeń warsztatowych, przewidzianych w kursie prowadzonym w ramach zajęć w gdyńskiej „Filmówce”. Operatorem kamery był Sławomir Witek, który wcześniej współpracował z naszą szkołą podczas kręcenia filmów fabularnych klas 2a i 3a. Na ekranie, w epizodzie, w rolę trupa wcielił się Piotr Kurpiewski.

Jutro nie ma zajęć

Ćwiczenie: Scena w jednym ujęciu.
Scenariusz i reżyseria: Małgorzata Różalska
Wystąpili:
Wiola: Magdalena Walaszczyk
Łysy dozorca: Łukasz Ławniczak
Siwy dozorca: Adrian Apanel
Trupy: Anna Gnadczyńska, Piotr Kurpiewski
Zdjęcia: Sławomir Witek
Dźwięk: Piotr Pastuszak
Muzyka: Hubert Świątek

Gdyńska Szkoła Filmowa 2014.

 

We wtorek, 17 grudnia 2013 r., na trzeciej i czwartej godzinie lekcyjnej, w czytelni odbędzie się drugie spotkanie w ramach Akademii Filmu Dokumentalnego PLANETE+ DOC. Koszt uczestnictwa w zajęciach wynosi 10 zł, liczba miejsc ograniczona. W ramach zajęć odbędzie się projekcja filmu Efekt Chopina (2010), a spotkanie poprowadzi Paweł Biliński (Kino Studyjne „Żak”).

Zapraszamy!

Efekt Chopina, reż. Krzysztof Dzięciołowski, Polska 2010, 50 minut.
Marita Alban Juarez, polsko-peruwiańska badaczka Chopina i wokalistka jazzowa wyrusza w podróż po Polsce, Francji i Japonii, aby sprawdzić czy muzyka polskiego kompozytora jest wciąż inspirująca, czy nie stała się XIX-wiecznym zabytkiem.

Efekt Chopina to nie kolejny film rocznicowy, lecz próba świeżego spojrzenia na dorobek kompozytora. Film zdejmuje postać Fryderyka Chopina z pomnika, pozwala spojrzeć na niego jako na nowoczesnego twórcę. Marita Alban Juarez odwiedza miejsca kluczowe dla twórczości kompozytora. Rozmawia z muzykami, którzy współcześnie czerpią z niego inspirację. Podgląda ich podczas ćwiczeń, kreatywnie dołączając do muzycznych improwizacji. Marita nie jest zimnym komentatorem, ale pełnym emocji uczestnikiem wydarzeń. Sprawdza, jak utwory Chopina adaptuje się do nowoczesnych gatunków muzycznych. Otwiera widza na różnorodne współczesne oblicza Chopina. W Polsce Marita spotyka Leszka Możdżera, który pokazuje jej jak bawi się Chopinem. Podczas sesji nagraniowej Anny Marii Jopek i Makoto Ozone przekonuje się jak śpiewana jest ta muzyka. W Paryżu wybitny pianista Kevin Kenner pokazuje Maricie, jak ważne w przypadku interpretacji Chopina jest emocjonalne otwarcie się na jego muzykę. Bohaterka filmu dociera także do Japonii, aby sprawdzić co przyciąga do Chopina tych, którzy nie wiedzą co to romantyzm albo Powstanie Listopadowe.

6 listopada 2013 r., w czytelni szkolnej odbyły się pierwsze zajęcia z cyklu filmowego PLANETE+ DOC. Zajęcia poprowadził p. Paweł Biliński z KSW ŻAK w Gdańsku. Cały cykl opiera się na projekcji wyłącznie filmów dokumentalnych , które – przynajmniej w moim odczuciu – nie są tak popularne jak filmy fabularne. Program jest więc swoistym novum w planie programów edukacji filmowej przewidzianych dla uczniów szkół gimnazjalnych.                        

Zajęcia rozpoczęły się krótką prelekcją, której celem było przybliżenie uczestnikom definicję filmu dokumentalnego i główne cechy tego gatunku. W ramach pierwszego pokazu obejrzeliśmy film szwajcarskiego reżysera Markusa Imhoofa pt. Więcej niż miód. Obraz ten jest wynikiem kooperacji twórców z Austrii, Niemiec i Szwajcarii, a swoją światową premierę miał w 2012 roku. Od początku filmu będziemy towarzyszyć reżyserowi starającemu się rozwikłać zagadkę masowego wymierania pszczół, na przestrzeni kilku lat. Aby dojść do rozwiązania zagadki, autor filmu będzie musiał podzielić się swoimi obserwacjami i przemyśleniami z pszczelarzami mieszkającymi na całym świecie. Poznamy więc: pszczelarzy amatorów, ludzi prowadzących ogromne „pszczele farmy”, pszczelarzy podróżujących wraz z setkami tysięcy pszczół po całej Ameryce, naukowców i wiele innych barwnych postaci. Dla każdego z nich pszczoły są istotne w inny sposób: jedni traktują je jedynie jako źródło dochodu, inni „zaprzyjaźniają” się z pszczołami, a jeszcze inni wykorzystują je do badań. Pokazuje nam to, jak różni są ludzie, nawet w kwestii tak mogłoby się zdawać trywialnej, jaką są pszczoły. Po obejrzeniu filmu nasuwa się pewne pytanie : „Czy ten film jest na pewno tylko o pszczołach?”. Z jednej strony przedstawione mamy życie biologiczne pszczół, z drugiej zaś jednak reżyser filmu stara się porównać ten ‘super wielki organizm’ jaki tworzą pszczoły do człowieka. Po obejrzeniu filmu nasuwa się pewne pytanie: „Czy jest on na pewno o pszczołach”? Z jednej strony przedstawiono życie biologiczne pszczół, z drugiej zaś reżyser filmu stara się porównać ten „super wielki organizm”, jaki tworzą pszczoły, do człowieka. Po projekcji pomyślałem jak wiele brakuje ludziom, by móc się przyrównać do tego wielkiego organizmu składającego się z tysięcy małych pszczół. Jako myśl końcowa w filmie pojawia się cytat (tak zwana Hipoteza Czerwonej Królowej) pochodzący z powieści Lewisa Carrolla Po drugiej stronie lustra: „Bo widzisz, u nas trzeba biec z całą szybkością, na jaką ty w ogóle możesz się zdobyć, ażeby pozostać w tym samym miejscu. A gdybyś się chciała gdzie indziej dostać, musisz biec przynajmniej dwa razy szybciej”. Myśl ta ma potwierdzić rodzącą się przez cały film teorię reżysera, że to ludzie są odpowiedzialni za masowe wymieranie pszczół. Twierdzi on, że zbyt wykorzystujemy pszczoły, bez których (w myśl teorii Einsteina, że jeśli wyginą pszczoły, człowiekowi zostaną [tylko] cztery lata istnienia) nie możemy żyć.

Polecam ten dokument wszystkim, którym obejrzenie ambitnego i dobrego filmu sprawia przyjemność i pobudza do refleksji. Zachęcam również do zainteresowania się tematyką filmów dokumentalnych.

Maciej Franciszczak, klasa 3a

 

Akademia PLANETE+ DOC to program edukacyjny kierowany do młodzieży gimnazjalnej w całości oparty na filmach dokumentalnych, dzięki czemu wyróżnia się spośród innych programów edukacji filmowej. W filmach dokumentalnych jak w lustrze odbija się kondycja naszego współczesnego świata, dzięki nim możemy się przekonać na ile jej stan jest nam bliski i na ile pokazywane w filmach historie w ogóle nas obchodzą. Proponujemy swojego rodzaju spotkanie z prawdą i realną historią drugiego człowieka, dzięki której poznajemy również prawdę o nas samych. Wartość edukacyjna filmu dokumentalnego jest więc niezaprzeczalna i oczywista. Z bogatego programu  PLANETE+ DOC FILM FESTIWAL zostały wybrane filmy, które wpisują się w program szkolny lub stanowią jego uzupełnienie o szeroko pojętą współczesność. Warto też zaznaczyć, że programy edukacji filmowej najczęściej skierowane są do uczniów zainteresowanych przedmiotami humanistycznymi, w naszym coś dla siebie znajdą również ci, których fascynuje fizyka, chemia czy biologia.

Filmem, który rozpocznie cykl projekcji w naszej szkole będzie obraz WIĘCEJ NIŻ MIÓD (More than honey), reż. M. Imhoof, (Szwajcaria, Niemcy, Austria 2012), 90 minut.

Projekcja filmu w środę 6 listopada 2013 r., o godz. 14.30 w czytelni szkolnej. Po pokazie filmu dyskusja, którą poprowadzi Paweł Biliński z KSW "ŻAK" w Gdańsku.

Nominowany do Oscara reżyser Markus Imhoof, który w życiu prywatnym jest wnukiem szwajcarskiego pszczelarza, opowiada o poważnym kryzysie, jaki dotyka obecnie populację pszczół. Pszczoły zamieszkują Ziemię równie długo jak człowiek, ale gdy one wyginą – jak twierdził Einstein – ludziom pozostaną nie więcej niż cztery lata życia. Podróżując z kamerą po całym świecie reżyser filmuje tereny, na których zamieszkują pszczoły, a za pomocą mikroskopowych zdjęć pokazuje jak żyją i zachowują się w gniazdach i ulach. W filmie poznajemy pszczelarzy, naukowców i rolników, owładniętych pasją do pszczół i pragnących poznać tajemnicę ich masowej śmierci. Pomimo wieloletnich badań, dokładny powód tego zjawiska nie jest znany i stanowi przedmiot spekulacji. Imhoof stara się pokazać międzynarodowy zasięg tego zjawiska, dokumentując przebieg, jaki ma ono w różnych częściach świata.

(Na podstawie materiałów promocyjnych)

okadka_1Miło nam poinformować, że w czasopiśmie EKRANy Film & Media ukazał się artykuł Piotra Kurpiewskiego Filmowe porażki Aleksandra Forda, w którym autor - nauczyciel historii w naszym gimnazjum i doktorant UG - analizuje dwa ostatnie filmy reżysera (zrealizowany Męczennik i niezrealizowany Potop), będące podsumowaniem jego drogi twórczej oraz jaki wpływ na niepowodzenia artystyczne i osobiste miały ówczesne wydarzenia historyczne i polityczne.

artzdj

Zainteresowanych treścią całego artykułu odsyłamy do kwartalnika EKRANy Film & Media:

Kurpiewski Piotr: Filmowe porażki Aleksandra Forda. "EKRANy" 2012, nr 6, s. 56-59